Dat noemen ze vakantie...pfft...
Door: Pauline
Blijf op de hoogte en volg Pauline
04 Augustus 2010 | Indonesië, Batavia
Na een heerlijke luie dag gisteren, moet vandaag het luie zweet er maar 's uit....en dat hebben we geweten zeg...
Vandaag een trekking door een dorpje onder leiding van een gids die daar woont. De tocht zal gaan door rijstvelden en riviertjes en we gaan kennismaken met de plaatselijke bevolking. Volgens de beschrijving van de wandeling is de trekking ook best geschikt voor ongeoefende wandelaars, maar goede schoenen zijn wel gewenst...nou, die hebben we meegenomen, dus het zou allemaal goed moeten komen...
Onze chauffeur brengt ons naar het beginpunt. Hij zegt: "Nice trekking today, nice weather and flat, no climbing like the waterfall!" Nou, dat nemen we maar met een korreltje zout, we krijgen ze een beetje door...
Bij het beginpunt stappen we uit en zien de prachtige rijstvelden in de diepte. Daar zullen we toch niet heen moeten...? We wachten op nog twee Nederlanders en de gids en dan gaan we van start. Meteen weten we waarom we die wandelschoenen nodig hadden want het begint steil naar beneden over een asfaltweg. En alles wat je naar beneden gaat moet je ook weer omhoog, dussss....
Even later beginnen we , waar de scooters je links en rechts voorbijkomen, te klimmen. En warm dat het is...en vochtig...in een mum van tijd staan we te hijgen en zijn we tot op het kruis doorgezweten..en dit is pas het intro...
Na een behoorlijke klim komen we op de "tussendoorpaadjes" van de rijstvelden, heel smal, aan allebei de kanten rijstveld, dus modder, maar wel prachtig....
De gids vertelt van alles over geneeskrachtige kruiden en planten, over de rijstteelt, over het Hindoegeloof en allerlei symbolische betekenissen...we komen wat uiterst vriendelijke bewoners tegen, die met enorme pakketten op hun hoofd "even" naar boven lopen. We zien een tempel, nemen een kijkje bij een rijstmolen, bezoeken een "boerderij", waar de eigenaar net even niet thuis is en genieten van de prachtige vergezichten over de sawa's.
De rijstvelden zijn redelijk vlak en het is daar boven niet zo warm, te meer daar er steeds meer donkere wolken zich samenpakken boven onze hoofden.
Maar dan...."we gaan hier naar beneden en dan door de rivier en dan weer omhoog" zegt Putu, de gids. Bij dat "hier" kijken we in de peilloze diepte...de rivier horen we nog niet eens en een weg zien we niet...pfft
Even voor onze kinders: de trekking in Maleisie was zwaar: warm, vochtig en steil en lastig pad. Maar het ging geleidelijk naar boven en beneden met wat bomen om steun te zoeken af en toe...
Dit was een paadje van zo'n 40 cm. breed, (redelijk droge) modder, geen enkele boom o.i.d. en echt steil naar beneden. Dat betekent dus heel goed opletten waar je je wandelschoen neerzet. De gids is behulpzaam en geeft mij af en toe een hand, maar ik heb toch de indruk dat als ík onderuit ga, hij en ik samen het ravijn in duiken....dat houdt dat mannetje echt niet tegen :-)
Na verloop van tijd horen we zowaar de rivier , maar die stroomt nog tientallen meters lager...pfft...en intussen begint het ook nog 's dikke druppels te regenen.
Als het bij wat druppels blijft is het niet erg, alleen even mijn camera waterdicht opbergen, maar we weten dat het hier kan hozen en dan zullen die paadjes wel spekglad worden. Gelukkig bereiken we zonder probleem de rivier en de regen valt mee.
We moeten door de rivier naar de overkant, maar dat is geen probleem. Er liggen wat keien, maar het is laag water, dus no problem...
Ook hier geldt dat, alles wat je (in noodtempo) bent afgedaald je ook weer omhoog moet...dus daar gaat ie dan..zo'n zelfde smal paadje en bijna zo steil als een huishoudtrap. Nou, daar ben ik niet op gebouwd...sjongejonge...echt afzien...maar uiteindelijk hijgend en druipend boven aangekomen(met tussenstops om de 15 stappen..)kunnen we toch zeggen: "We survived the Mayong-trekking"..
Heel veel zweet armer en een ervaring rijker, gaan we nog met de gids mee voor een heerlijke lunch en dan is het hoogste tijd voor een plons in ons eigenste zwembad...
En morgen?........relaxen....mmm...
Vandaag een trekking door een dorpje onder leiding van een gids die daar woont. De tocht zal gaan door rijstvelden en riviertjes en we gaan kennismaken met de plaatselijke bevolking. Volgens de beschrijving van de wandeling is de trekking ook best geschikt voor ongeoefende wandelaars, maar goede schoenen zijn wel gewenst...nou, die hebben we meegenomen, dus het zou allemaal goed moeten komen...
Onze chauffeur brengt ons naar het beginpunt. Hij zegt: "Nice trekking today, nice weather and flat, no climbing like the waterfall!" Nou, dat nemen we maar met een korreltje zout, we krijgen ze een beetje door...
Bij het beginpunt stappen we uit en zien de prachtige rijstvelden in de diepte. Daar zullen we toch niet heen moeten...? We wachten op nog twee Nederlanders en de gids en dan gaan we van start. Meteen weten we waarom we die wandelschoenen nodig hadden want het begint steil naar beneden over een asfaltweg. En alles wat je naar beneden gaat moet je ook weer omhoog, dussss....
Even later beginnen we , waar de scooters je links en rechts voorbijkomen, te klimmen. En warm dat het is...en vochtig...in een mum van tijd staan we te hijgen en zijn we tot op het kruis doorgezweten..en dit is pas het intro...
Na een behoorlijke klim komen we op de "tussendoorpaadjes" van de rijstvelden, heel smal, aan allebei de kanten rijstveld, dus modder, maar wel prachtig....
De gids vertelt van alles over geneeskrachtige kruiden en planten, over de rijstteelt, over het Hindoegeloof en allerlei symbolische betekenissen...we komen wat uiterst vriendelijke bewoners tegen, die met enorme pakketten op hun hoofd "even" naar boven lopen. We zien een tempel, nemen een kijkje bij een rijstmolen, bezoeken een "boerderij", waar de eigenaar net even niet thuis is en genieten van de prachtige vergezichten over de sawa's.
De rijstvelden zijn redelijk vlak en het is daar boven niet zo warm, te meer daar er steeds meer donkere wolken zich samenpakken boven onze hoofden.
Maar dan...."we gaan hier naar beneden en dan door de rivier en dan weer omhoog" zegt Putu, de gids. Bij dat "hier" kijken we in de peilloze diepte...de rivier horen we nog niet eens en een weg zien we niet...pfft
Even voor onze kinders: de trekking in Maleisie was zwaar: warm, vochtig en steil en lastig pad. Maar het ging geleidelijk naar boven en beneden met wat bomen om steun te zoeken af en toe...
Dit was een paadje van zo'n 40 cm. breed, (redelijk droge) modder, geen enkele boom o.i.d. en echt steil naar beneden. Dat betekent dus heel goed opletten waar je je wandelschoen neerzet. De gids is behulpzaam en geeft mij af en toe een hand, maar ik heb toch de indruk dat als ík onderuit ga, hij en ik samen het ravijn in duiken....dat houdt dat mannetje echt niet tegen :-)
Na verloop van tijd horen we zowaar de rivier , maar die stroomt nog tientallen meters lager...pfft...en intussen begint het ook nog 's dikke druppels te regenen.
Als het bij wat druppels blijft is het niet erg, alleen even mijn camera waterdicht opbergen, maar we weten dat het hier kan hozen en dan zullen die paadjes wel spekglad worden. Gelukkig bereiken we zonder probleem de rivier en de regen valt mee.
We moeten door de rivier naar de overkant, maar dat is geen probleem. Er liggen wat keien, maar het is laag water, dus no problem...
Ook hier geldt dat, alles wat je (in noodtempo) bent afgedaald je ook weer omhoog moet...dus daar gaat ie dan..zo'n zelfde smal paadje en bijna zo steil als een huishoudtrap. Nou, daar ben ik niet op gebouwd...sjongejonge...echt afzien...maar uiteindelijk hijgend en druipend boven aangekomen(met tussenstops om de 15 stappen..)kunnen we toch zeggen: "We survived the Mayong-trekking"..
Heel veel zweet armer en een ervaring rijker, gaan we nog met de gids mee voor een heerlijke lunch en dan is het hoogste tijd voor een plons in ons eigenste zwembad...
En morgen?........relaxen....mmm...
-
04 Augustus 2010 - 13:10
Pa &A.:
Een heel leuk verhaal. Ik herken de stijl. 't Zit in de familie. Het zou niks voor je vader geweest zijn met z'n hoogtevrees. Maar het zijn wel spectaculaire belevenissen. Jullie mogen trots zijn op jezelf. Veel plezier nog -
04 Augustus 2010 - 19:25
Lies:
mm, de trekking in Maleisie vonden jullie vooral zwaar, wij niet zo, tenminste ik niet.
leuk dat jullie om de dag relaxen, ik bel jullie morgen wel even, wou eigenlijk nu bellen maar ik gok dat jullie daar niet vrolijk van worden:D
xxxx -
05 Augustus 2010 - 06:58
Madre:
nou geliefden,en dit is dus vakantie ?? je hebt je dus zéér kranig geweerd. Ik ben trots op je en wat zullen jullie lekker afvallen (hahaha) Tot de volgende keer maar weer en nog veel genoegen. Liefs, madre -
05 Augustus 2010 - 07:06
De Jongetjes:
Hallo jongens,
Ik heb wel wat zitten gniffelen over jullie prachtige wandeling ! Zou nog maar wat tijd spenderen in het villaatje...... -
12 Augustus 2010 - 14:47
@.:
Daar ben je niet op gebouwd? Waar ben je dan wel op gebouwd?? ;-)
Zo kom je nog eens ergens!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
